Yılın en iyilerinden biri olduğu su götürmeyen bu albüm, aynı zamanda saygın grup The Walkmen'in kariyerindeki zirve noktası diyebiliriz. Müzikal anlamda önceki işlerinden çok daha olgun bir tarz ortaya koyan New Yorklu beşli, yine hüzünlü, yine üzgün ama bu kez sanki durumdan biraz daha az şikayet eden şarkı sözleriyle, bütünlüklü bir işe imza atıyor. Aynı zamanda düzenlemelerdeki zenginlik ve çeşitliliği nefis melodilerle harmanlayarak, ana akım'daki genel tercihlerden bir nebze olsun sıyrılan, taze bir sound yakalamayı başarıyor. Açılışta yer alan "Juveniles"in insanı sarıp sarmalayan yumuşaklığı, 45 dakika boyunca dinleyecinin yanından bir an olsun ayrılmazken, "Stranded" tek başına ayrı bir paragrafa konu olabilecek kadar güzel bir şarkı. Albümün kendisi ise, ne kadar fazla dinlenirse, dinleyenin içine o kadar çok işliyor. 9/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder